Het zal erom spannen, maar wij doen er alles aan om Mondriaan aan de start te krijgen tijdens de Paasraces. Dank alvast aan Ron Boon voor de dispensatie die hij ons heeft verleend omdat wij niet in de mooiste outfit zullen starten. En dan is er nog de techniek. Ondanks het huzarenstuk van Michael en zijn mannen zijn er toch nog wel een paar kleine dingetjes die wat aandacht behoeven. Enfin wij gaan het zien en meemaken. Ondertussen hebben wij door met Mondriaan het seizoen te mogen starten wat tijd gekocht voor de definitieve livery. Als alles goed gaat, staan wij hier in Zolder mee aan de start. Tipje van de sluier: Porsche 917, Ford GT40, Gulf. De rest laat ik aan jullie fantasie over.
Overigens hebben Niels en ik afgelopen vrijdag eindelijk weer eens kunnen rijden tijdens de trackday met ‘Driversdays’. Wist niet dat dit zo populair was. Best wel heel 
stoer om met 70 auto’s op de baan te zijn, maar het verschil in snelheid en ervaring was eigenlijk te groot. Voor ons was het weer een mooie voorbereiding op het nieuwe seizoen. Als team hebben wij geïnvesteerd in allerlei materialen en hulpmiddelen die ons leven tijdens een trackday wat gemakkelijker maken. In plaats van een uur doen over een bandenwissel, doen wij het nu met de hulpmiddelen in 10 minuten. Wij komen er wel. De keuring voor de trackday was ook nog een dingetje. Appetrots waren wij dat wij in ieder geval met Mondriaan konden rijden, maar volgens de keurmeester moeten wij het volgende keer niet allemaal op het laatste moment laten aankomen. Hij moest eens weten denk ik dan.
Het rijden was weer heerlijk, maar alleen jammer dat Mondriaan de vuurdoop kreeg op een natte baan. Toch wat lastiger om de nieuwe remblokjes lekker in te rijden en de bandjes lekker op temperatuur te laten komen. Bovendien reed ik nog met een versleten door weer setje, dus dat was glibberen en glijden. Desondanks heel veel rondjes kunnen maken, lekker vertrouwen getankt en steeds snellere – of minder langzame – tijden gereden. Helaas had Mondriaan er na de tweede stint geen zin meer in en wilde hij niet meer starten. Aanduwen dus en dat lukte. Volgens MX5 dokter Jordi lag het aan de hoofdstroomschakelaar. O ja, die moeten wij ook nog even vervangen voor de Paasraces.
Niels startte in de middag op een droge baan en reed meteen alle frustratie van een ‘heftige’ winter van zich af. Meteen al onder de 2.10 en met een snelste rondje van 
2.09.3 liet hij meteen het potentieel van hemzelf en de auto zien. Fijn om Niels weer zo enthousiast te horen na een uurtje boenderen op de baan. En wat is er nou leuker dan op papier veel snellere auto’s voor te blijven. Na afloop van de trakckday stonden wij weer voor een zoveel logistieke avontuur: eerst naar Michael voor wat laatste technische handelingen, dan naar Rene om de auto af te leveren voor het spuiten en dan door naar Baarn om daar de aanhanger weer terug te brengen. Leuke manier om de vrijdagavond door te brengen.
Zoals altijd duren dingen langer dan verwacht en liep het hele programma in de soep. Uiteindeljk is Emile nog ingesprongen om de auto bij Van de Heijden op te halen zodat ik de aanhanger naar Baarn kon brengen. Het etentje met zijn vrouw Marije kon wel even wachten zei Emile. Nou Marije, wij maken het echt wel weer goed hoor. Ik vind het leuk om jullie zo af en toe een mee te nemen in de wereld achter de autosport. Dan zie je weer hoe ontzettend veel tijd en moeite het kost om zelfs op dit niveau mee te kunnen draaien. En dan merk je hopelijk ook dat je zonder hulp echt helemaal nergens bent. Dus daarom nog maar een keer een dankjewel voor iedereen die ons deze winter geholpen heeft.
Tot volgende week vrijdag tijdens de keuring. Zin in!