Er komt heel wat bij kijken om een paar wedstrijden te rijden in de Max5 cup. Ik neem jullie graag mee in onze voorbereidingen voor de races op Zolder en geef je een kijkje achter de schermen. Het begint meestal een paar weken van tevoren met een app bombardement tussen Niels, Emile en Jeroen. Wij hebben de taken verdeeld, maar iedere keer is het een hele kunst uit te puzzelen wie wat doet. Met een wedstrijd in het buitenland op een door de weekse dag wordt alles extra ingewikkeld.
Enfin, op dinsdag middag heb ik Emile thuis opgepikt. Hij had zijn spullen al klaarstaan en het leek erop dat hij genoeg had ingepakt voor een 3 weekse vakantie. Vervolgens moesten wij auto en aanhanger ophalen bij Rene en voordat wij dan goed en wel onderweg zijn gaat er altijd teveel tijd overheen. Voor kantoorklerken blijft het aankoppelen en rijden met een aanhanger nog steeds een tijdrovend avontuur. Onze trekezel is een Volvo V60 plug in hybrid en de navigatie koos daarom waarschijnlijk voor een duurzame route. Het was mooi maar wel erg ver om.
Aangekomen op het circuit hadden Tom, Reinder en Andras de tent al opgezet. Het wordt met de wedstrijd professioneler. Wij hebben nu ook stamtafels, banken en een tweede tent. En natuurlijk ons eigen motorhome van Reinder inclusief koelkast. Na het afladen van de auto moesten wij inschrijven en naar de keuring. Het DNRT is een prima en gezellige organisatie, maar voor de inschrijving moet je altijd even uittrekken. Maar de standaard pot met snoepjes van Ria maakt veel goed. Omdat op Zolder auto’s na een bepaald tijdstip geen geluid meer mogen maken, moesten wij de auto slepen naar de keuring. Nadat de deskundige ogen van de keurmeesters onze auto hadden gecheckt, mochten wij weer terug naar onze tent. Het was inmiddels 21.00 uur en de eerste teams hadden de bbq aangestoken. Links en rechts werden al luchtbedden opgeblazen. Beetje dezelfde sfeer al bij de 24 uur van Le Mans.
Omdat onze magen nu erg leeg waren zijn wij snel naar ons hotel gereden. Het bleek een prachtige B&B te zijn waar een wel zeer hoogzwangere gastvrouw ons welkom heette. ‘Het kan zijn dan ik er morgen niet ben bij het ontbijt, want ik kan ieder moment bevallen…’ Als zij het kindje dan maar niet naar ons noemt. Om 22.00 uur zaten wij eindelijk aan de maaltijd. Een mooi moment om de racelijnen en rempunten nog een door te nemen. En natuurlijk met elkaar te genieten van een korte vakantie. Nadat wij Reinder bij zijn motorhome hadden afgezet, zijn wij snel gaan slapen in de B&B.
De volgende morgen weer vroeg reveille en dan genieten van een meer dan prima ontbijt. Tom deed ‘aan de lijn’ om niet teveel gewicht mee te nemen en Jeroen en Emile aten juist extra veel om later een excuus te hebben voor de langzamere rondetijden. Na ons afscheid van Mieke op naar het circuit. Daar kennen wij inmiddels ons vaste ritueel met bandenspanning controleren, oliepeil checken etcetera. Ondertussen bouwde de spanning bij ons flink op. Gezonde spanning voor de wedstrijd. Na afloop van de wedstrijden waarvan je het verslag elders op de site kunt lezen, moesten wij weer alles inpakken, opvouwen en weggooien. Iedereen was al behoorlijk kapot na een lange inspannende dag.
Wij besloten een snelle hap te nemen op het circuit (hoe toepasselijk) alvorens weer naar huis te rijden. Het bleek een waar culinair avontuur te worden met een wel heel bijzondere invulling van een halve haan. Overgoten met saus moet het arme dier gewoon verdronken zijn voordat het op ons bord belandde. Met een volle maag weer op weg huiswaarts en door stug de navigatie te negeren waren wij om 22.15 weer bij Reinder om te aanhanger af te koppelen. Emile had ondertussen haast omdat zijn dochter had gebeld dat de drinkvoorziening van de hamster defect was. Ikzelf lag om 23.00 uur stuiterend in bed. In plaats van schaapjes tellen heb ik nog een paar rondjes over Zolder gereden. Volgend jaar weer!