De eerste keer rijden op een nieuw circuit is altijd weer een uitdaging. Vooraf oefenen met de simulator en advies inwinnen bij meer ervaren coureurs. Het belangrijkste wat ik heb onthouden is dat Zolder vooral een circuit is van hard remmen. Voor mijzelf is Zolder het circuit van Gilles Villeneuve. De beelden van zijn ongeval uit begin jaren ’80 staan in ieder geval in mijn geheugen gegrift.
Na een
ietwat hectische voorbereiding stond Emile klaar voor de eerste vrije training op deze nieuwe baan. Al snel had Emile de smaak te pakken en zette een mooie 2.04 op de klokken. Goed genoeg voor het middenveld en sneller dan ‘onze’ Tom. De feedback van Emile was een brede glimlach; wat een gave baan is dit. En inderdaad hard remmen voor de chicanes. Ikzelf mocht de kwalificatie doen en had mij voorgenomen agressief te gaan rijden. Ik wilde de baan aanvallen. Het was niet de bedoeling om meteen bij de eerste chicane met 4 banden rokend tot stilstand te komen en nog minder om bij de Villeneuve chicane over gras en grind rechtdoor te gaan. Laat remmen ging echter prima. Maar ik moet blijven wennen aan de kwispelende achterkant van de Mazda. Uiteindelijk een 2,06 gereden. Op 2 seconden van mijn teamgenoot en op 6 seconden van de aller snelste. Beter dan tijdens mijn eerste race op Zandvoort.
Op Zolder moet het tussen 12.00 en 13.00 stil zijn, dus voor ons een mooie gelegenheid om in de Mazda tent te lunchen en met andere coureurs de ervaringen te delen. Zij vertelden dat op dit circuit netjes rijden de sleutel is voor de snelste ronde. Eerste deel van de chicane opofferen om er zo snel mogelijk weer uit te komen. Met lange rechte stukken heuvel opwaarts en weinig vermogen het recept voor de snelste ronde. Toch iets anders dan alleen hard remmen…
Na m
ijn superstart op Zandvoort stond ik vol zelfvertrouwen aan de start voor de eerste race. Maar de lichten waren lastiger te zien en ik vergat op tijd van 1 naar 2 te schakelen. Een beginners fout die meteen een paar plaatsen kostte. Gelukkig was mijn race pace goed en kon ik goed aanklampen bij de middenmoot. Totdat ik mij verschakelde en in plaats van 3 naar 4 te gaan einde in zijn vrij. Meteen weer plaatsen verloren en de aansluiting was weg. Jammer, want het ging zo lekker. De rest van de race nog leuke gevechten gevoerd en geëindigd als de beste van de achterhoede. Of de slechtste van de middenmoot. Tsja, wat zullen wij zeggen.
Emile was aan de beurt voor de tweede race. Voor deze zekerheid toch maar een nieuwe set ingereden banden gemonteerd. Door mijn bruuske remacties tijdens de kwalificatie waren er toch was flat spots ontstaan. Emile kwam niet lekker weg bij de start en had veel last van onderstuur. Misschien waren de nieuwe banden toch niet zo’n goed plan? Of was de spanning niet goed? Het is echt opvallend wat de impact is van banden! Na een spectaculaire spin in de tweede ronde moest Emile het heel veld weer inhalen. Uiteindelijk geëindigd als beste van de achterhoede. Maar allebei hadden wij toch een beetje een kater. Er zat meer in en er zit meer in ons, maar het is nog niet zo makkelijk om alles eruit te halen wat erin zit.
Uiteindelijk hebben wij toch er
g genoten van de races op Zolder en dat komt vooral door de goede sfeer in de Mazda Max5 cup. Iedereen helpt elkaar en na de wedstrijd zoeken wij elkaar op om nog eens lekker na te praten. Maar het blijft een competitie, dus wij nu weer nadenken hoe wij tijdens de Pinkerraces de aansluiting kunnen vinden met de middenmoot. Met ons kanon Niels in de aanslaan moet het nu maar gaan lukken! Wij hebben er nu alweer zin in.