Spa staat algemeen bekend als een van de mooiste en meest uitdagende circuits van Europa. Met natuurlijk de wereldberoemde bocht Eau Rouge. Befaamd om zijn wisselende weersomstandigheden en daarom extra listig. Het is dan ook fantastisch dat Maciej juist op deze baan in lastige omstandigheden een schitterende podiumplaats heeft weten te scoren voor JEN racingteam.
Helaas konden Emile en ik er niet bij zijn omdat wij dit jaar geen budget mee hebben om de schade van Zandvoort te herstellen. Het werd dus vooral een moderne what’s app communicatie met de mannen van nummer 8 aan het front. Maar o, wij hadden wij er graag bij geweest om getuige te zijn van onze eerste podiumfinish. Het raceweekend begon goed met een 7e plaats van Niels in de vrije training. Voor de eerste keer op dit circuit in natte omstandigheden – wat zeker niet zijn favoriete omstandigheden zijn – een prima prestatie om het weekend mee af te trappen. Maciej maakte tijdens de kwalificatie direct grote indruk door nummer 8 op de eerste startrij te zetten. Naast de haast onverslaanbare Marcel Dekker.
In een schitterende race liet Maciej zien uit het juiste racehout te zijn gesneden. Niels app-te vol enthousiasme over de heldendaden van zijn maatje. Een prachtige derde plaats van het resultaat. Wow, de eerste keer dat JEN racingteam op het podium staat! Ik heb de pitspoezen helaas niet gezien, maar de foto’s met krans en beker spreken boekdelen. En Maciej? Die baalde eigenlijk best een beetje omdat de tweede plaats in zijn ogen ‘makkelijk’ had gekund. Kijk, dat onderstreept de ongelooflijke strijdlust. Ieder ander zou met een derde plaats goud gelukkig zijn. Maar Maciej krijgt een nieuwe kans op Zandvoort in oktober.
Niels mocht zijn race vanaf de derde plaats starten. Ietwat overdonderd door al het geweld in de eerste ronde moest hij een aantal auto’s laten passeren. Maar met alleen virtuele ervaring op het circuit is dat absoluut geen schande. En mooie elfde plaats was het resultaat voor Niels. Ik vind dit een prima score, maar Niels sprak toch over een gekrenkt ego. Tsja, wat moet je daar nu van zeggen? Maandag maar weer even met de mannen gebeld om de verhalen te horen. Prachtige anekdotes over hun avonturen in Belgie. Maar weet je wat ik het leukste vond: dat zij mij en Emile toch wel een beetje hadden gemist. kijk dat is nu de echte teamspirit. Wij hopen er snel weer bij te zijn en denken al volop na over 2016. Maar misschien is er nog een kleine kans dat de schade meevalt en wij in oktober aan de start kunnen verschijnen. Tom heeft de offerte klaar, dus binnenkort maar eens kijken.