Gisteren midden in de nacht – zo voelde dat althans – vertrokken uit Overveen om een dag te testen op Assen. Deze keer hadden wij Maciej weer uitgenodigd om te zorgen voor een snelle leercurve. Althans dat was de bedoeling. ’s Morgen om 07.45 uur bij Tom de auto opgehaald en voor de deur nog even banden gewisseld. Want het leek goed weer te worden en dan wil je eigenlijk zo min mogelijk profiel. Dank Tom dat je zo vroeg voor ons uit de veren bent gegaan.
Met de aanhanger aan de V60 Plug in Hybrid gekoppeld en beladen met rijk belegde broodjes gingen wij op reis naar het andere einde van de wereld. Want met 90 op de snelweg ben je toch wel even onderweg. In de auto nog even feedback van Maciej gekregen op de filmpjes van onze vorige test. Wij waren er meer dan klaar voor.
Na de inschrijving en de briefing ‘heren, wilt u niet tegen het verkeer inrijden…’ gingen wij van start met de eerste stint. Eerst omkleden achter de auto, want een motorhome ontbreekt nog. Maar op straat in de kou omkleden was heel normaal volgens Maciej. Dat hoort erbij. Had toch een ander idee bij de luxe autosport. Vol goede moed, met de juiste bandenspanning en met het idee de opgedane ervaring op Zandvoort verder uit te bouwen van start. Maar wij – en ik zeker – waren vergeten dat een natte baan met banden met weinig profiel toch heel andere koek is. Jeroen heeft het wereldrecord spins in een stint verbroken. Alles gezien, grind, curbstones, gras en nog natter kunstgras (lijkt wel ijs!). Maar wel heel bedreven geworden om zonder de motor te laten afslaan weer verder te kunnen gaan. Maciej met zijn engelengeduld zat er relaxed bij en benadrukte dat opbouwen beter was dan afbouwen. Ja, thanks zal ermee rekening houden.
Op een opdrogende baan voelde de auto in de stints van Emile en Niels steeds beter aan. Nu waren de banden met weinig profiel wel geschikt voor goede tijden en nam het aantal spins drastisch af. In de tussentijd nog even de medische keuring gedaan voor de nieuwe licenties. Bloedruk, plasje, ogen, alles weer gecontroleerd. Mooi, kunnen wij ’s middags nog sneller. De stints gingen eigenlijk super voorspoedig en alles liep gesmeerd. Althans met ons, maar niet met de auto. Daarover later mee. Heel gaaf te merken hoe je steeds sneller wordt door later te remmen, soms in te remmen en meteen weer (gedoseerd) op het gas. En natuurlijk de hele baan gebruiken. Klinkt zo simpel, maar dat is het niet. De tijden gingen omlaag en zowaar werden onze pitstops ook korter. Bandenspanning controleren, olie controleren, rijders wisselen en weer door. Zelfs de zon kwam door.
Tijdens de stint van Emile ging hij er echt voor. De lijnen werden scherper en er werd zelfs een rode bandenstapel mee genomen. Vandaar dat onze auto nu naast een dichtgeslagen oog van de vorige schade ook een vage streep lippenstift heeft gekregen. Wordt zo langzamerhand een auto met sex appeal. Toch maar Hungry Heidi?
Op een gegeven moment hoorden wij dat de motor op het rechte stuk niet goed liep. Een rare ratel. Meteen langs de kant gezet en met hulp van de baancommissarissen teruggeduwd. Bleek dat alle olie op was en ook na het bijvullen bleef de motor slecht lopen. Dat was het dan voor vandaag. En dat nu het net zo goed ging. Balen. Wij waren zo lekker bezig. De auto weer afgeleverd bij Tom in Baarn en ons verontschuldigd dat wij de auto niet hebben kunnen schoonmaken, een vage streep lippenstift hebben toegevoegd en motorschade hebben. Gelukkig was de vader van Tom heel relaxed en hebben wij er alle vertrouwen in dat wij begin maart weer aan de start staan voor de volgende track day in Zandvoort. Dan hebben wij in ieder geval weer nieuwe Haarlemmer olie.